آن که اشگم از پیش منزل به منزل می رود

وه که با من وعده می فرمود و با دل می رود

اشگم از بی دست و پائی در پی این دل شکار

بر زمین غلطان چو مرغ نیم به سمل می رود

حال مستعجل وصالی چون بود کاندر وداع

تا گشاید چشم تر بیند که محمل می رود

با وجود آن که ضبط گریه خود می کنم

ناقه اش از اشک من تا سینه در گل می رود

نوگلی کازارش از جنبیدن باد صباست

آه کز آه من آزرده غافل می رود

محتشم بهر نگاه آخرین در زیر تیغ

می کند عجزی که خون از چشم قاتل می رود